Het is maandagochtend en de geboorteberichtjes druppelen weer binnen.
Felicitaties gaan over en weer in de app-groepen van de bevallingscursussen.
Binnen deze groepen is de onderlinge betrokkenheid vaak heel groot en daar wordt ik altijd heel blij van, want dat is in mijn ogen super waardevol.
Vragen gaan over en weer over de borstvoeding, over het slapen, over verkoudheden en alles wat er zoal speelt direct na de geboorte van een baby. De nieuwe moeders vinden steun bij elkaar door ervaringen uit te wisselen en vaak wordt er ook afgesproken om elkaar te ontmoeten.
Met de cursussen werken we altijd een aantal lessen heel intensief met elkaar en dat schept een band. Zeker als de, toen nog aanstaande mamas de wekelijkse zwangerschapsyoga lessen gedurende langere periode hebben gevolgd. Dan leer je elkaar echt wel goed kennen.
Aan het einde van de laatste les voelt het dan ook altijd een beetje vreemd om afscheid te nemen van de elkaar. De vrouwen wensen elkaar veel geluk, succes of een mooie reis en denken ondertussen: hoe zal het de ander vergaan? Hoe gaan we het geleerde nu in de praktijk brengen? Gelukkig weten we dan dat we elkaar gaan weerzien tijdens de baby terugkomdag.
Het moment van weerzien vind ik altijd heel bijzonder. De babies worden bewonderd, verhalen over de bevalling uitgewisseld en zodra de rust dan weer is weergekeerd gaan we met de babymassage van start. Natuurlijk komt het wel eens voor dat het met een van de kleintjes net even niet lekker gaat en dat de baby alleen maar bij mama op schoot wil of aan de borst wil.
En dat is natuurlijk helemaal OK.
Want wat ik juist zo waardevol vind aan deze momenten, is dat een jonge moeder ziet dat ze niet de enige is die worstelt met het jonge ouderschap. Dat de andere moeders ook moe zijn en met melkvlekken op hun t-shirt rondlopen. Dat de minder gemakkelijke momenten gedeeld kunnen worden en vaak kunnen we er dan gelukkig ook heel hard om lachen samen.
Want de roze wolk is soms ook gewoon een donkergrijze wolk. Je hebt als kersverse moeder ineens de enorme verantwoordelijkheid voor een nieuw mensenleven en dat is me nogal wat. Daar zit je dan met al je onervarenheid met een pasgeboren baby! Je krijgt adviezen van alle kanten over de borstvoeding en andere zaken, die vaak lijnrecht tegenover elkaar staan. Gevraagd en heel vaak ook ongevraagd. Je moet er maar mee om kunnen gaan.
Ik druk de nieuwe moeders dan ook altijd op het hart om bij hun eigen gevoel te blijven. Luister naar je moeder instinct. Durf om hulp te vragen maar durf ook te vertrouwen op je eigen beoordelingsvermogen en check bij jezelf of datgene wat de ander zegt daadwerkelijk resoneert met jouw gevoel. Handel vanuit je hart in plaats vanuit je hoofd, probeer uit het denken te komen en te voelen wat er nodig is en te leven vanuit overgave. Ook of juist met een pasgeboren baby, want deze bepaalt het tempo van je nieuwe leven als moeder. Die overgave is vaak een hele uitdaging maar de beloning is groots wanneer je inspanningen worden beloond met een ontwapenende glimlach van je blije, tevreden baby!